اوایل سال 1970 در وزارت کشاورزی امریکا ماشین هایی وجود داشت که عقب آنها پمپی متصل بود که رنگ را به مسافت های دور پرتاب می کرد و با این وسیله، درخت هایی که باید قطع یا هرس می شدند ،علامت گذاری می کردند.
ایده ی تبدیل این سیستم به صورت یک بازی از آن زمان آغاز شد. تکمیل نشانه روهای قابل حمل (تفنگ های قابل حمل) و تکنولوژی ساخت آنها تا اوایل دهه ی 1980 طول کشید که در آن زمان نشانه روها از نوع شات گان و پینت بال های مصرفی در آن از رنگ های معمولی بودند. در سال 1981 در امریکای شمالی اولین بازی به طور رسمی با 12 بازیکن مسلح به نشانه روهای بادی با هدف تسخیر پرچم شروع شد و به شکل امروزی پایه گذاری شد.
در حدود پانزده سال است که پینت بال به طور رسمی بازی میشود و 5 سال است که به کمیته بین المللی المپیک معرفی شده است تا در بازی های المپیک به عنوان ورزشی جدید وارد گردد و هم اکنون فرم جدید پینت بال در حال بررسی در کمیته بین المللی المپیک می باشد. (Paintball) یک نوع ورزش گروهی است که به طور کلی دو گروه از بازیکنان سعی در حذف یکدیگر با گلولههای رنگی می کنند.
پینت بال را میشود در فارسی در قیاس با تیراندازی، «رنگاندازی» نامید.
پینت بال یک توپ (گلوله) ژلاتینی (از جنس ژلاتین کپسول دارویی) است که داخل آن با رنگ خوراکی پر شده است و پس از شلیک توسط تفنگ (مارکر مخصوص این ورزش) و برخورد به هدف ترکیده و رنگ آن پخش میشود که این نشانه مورد هدف قرار گرفتن است. به سادگی میتوانید تصور کنید در نگاه اول این ورزش به مانند یک میدان جنگ واقعی است که هر کس که مورد اصابت قرار گرفته و رنگی شود از بازی حذف میشود تا یک تیم کاملاً تیم دیگر را حذف کند. این تنها یکی از 100ها سناریوی تعریف شده این ورزش است. از این ورزش به دلیل هیجان زیاد آن به عنوان دومین ورزش مهیج جهان یا شطرنج زنده به دلیل فکری بون آن یاد میشود.
تاریخ انتشار : 8 آبان 1403